වැරැද්ද...

හරි වැරැද්ද තොරාගත යුතුමය. එලෙස බෙදා වෙන්කර ගත්තායින් පසුව එය අපට අවශ්‍ය ආකාරයට යොදා ගත හැකිය...

මේ blog කලාවට ආධුනිකයෙකු වන මා, මාගේ සටහන් පත් සකස් කරද්දී යම් වැරැද්දක් සිදුකර ඇතිදැයි යන්න නිරන්තරයෙන් සොයා බලමි. මොකද මෙය කියවන පිරිස අතර සිටින්නේ මාගේ දයාබර බිරිඳ හා මා පමණි. සිතේ ඇතිවන යම් හැල හැප්පීම් සමූහයක සිද්ධි වලින් කොටසක් පමණක් (තදින්ම හිතට දැණුන) මෙහි ලියා තැබීමට මා උත්සාහ කරමි.

මෙය හුදෙක්ම හුදකලා වූ තැනැකැයි මට සිතෙන්නේ ඇයිදැයි යන්න විටෙක මටම  ප්‍රශ්නයකි. තවත් වරෙක මොනව ලියුවහම මොකද කියවන්නේ මමයි, මගේ දුර්වලකම්, මගේ වැරදි ගැන හැම නිතරෙම මට අවවාද දෙන මගේ දයාබර බිරිඳත් විතර නම්, ... ඇත්තටම මා මෙය යොදාගන්නේ මා ලද අත්දැකීමක් තවෙකෙකු හා බෙදා ගැනීමට පමණකි... ගතහැකි යමක් ඇත්නම්  ඒ දේ ඔවුනටද ගැනීමට ඉඩකඩ සලස්වමිනි.

විචාර ගෙන එන්න තරමේ දැනුමක් මා සතුව නැත. එනිසා එදි‍නෙදා සිදුවන සිද්ධි දාමයන්ගේ ඇති හොඳ නරක මෙහි ලියා තබන්නට මම උත්සහ කරමි... කෙදිනකවත් දින පොතක් එකාකාරව ලියන්නට මා හට නොහැකි වුණි.. එසේ කලත් මා නැති විටෙක එය අම්මා හොරෙන් හෝ බලන බව මට හැඟීගිය නිසා මා ඒ කර්තව්‍ය පැත්තකින්ම තැබුවේ ලියන දෙයක් මාට්ටු වුවහොත් ගෙදර නොමිලේ දෙන කෑම ටිකත් නැතිවන නිසාවෙනි.

මෙය අවශ්‍ය ඕනෑම අයෙකුට විවෘතය.. ලිවිය යුතු දේ ගැන පමණක් පැහැදිලි අවධානයක් අයිතිකරු සතුවිය යුතුය.

මාගේ දවස ඇරඹුමේ සිටම මා ජීවත් වන්නේ පරිගණකය අසලමය.. විටෙක බිරිඳ පැත්තකට වී මා දෙස බලාගත්වනම බලා සිටින්නේ මා දෙසවත් මේ මෝඩ මිනිසා මේ තරම් වේලාවක් බලා සිටීද...? යන නෝක්කාඩුවත්, දුකත් හිතේ රුවාගෙන බව දැන් නම් සිතේ...

සිදුවීම් මහා ගොඩක් තිබුණත් අපි ගතයුතු දේ පමණක් උකහා ගැනීම කල යුතුය... අද දිනයේදීත් යමක් උගත්තේ යැයි මා සතුටු වෙමි... ඒ ඉන්ද්‍රනාතයන්ගේ මුහුණු පොතේ (face book) බිත්තියේ තිබූ හකාවතී නම් රේඛාවේ ටික වේලාවක් සක්මන් කල නිසාවෙනි.. (http://teraki.blogspot.com/2009/10/blog-post_12.html)